-Pozwól, że podzielę się
z tobą odrobiną doświadczenia. Od ponad dwudziestu lat rozmawiam z ludźmi,
którzy mają rozmaite powody do tego, żeby kłamać albo mówić prawdę. Z winnymi i
niewinnymi, z mordercami, kieszonkowcami, z kłębami nerwów i zimnymi rybami. Z
tymi o niewinnych buziach dziecka i tymi o pełnych blizn twarzach łotrów, z
socjopatami, psychologami, filantropami…
-Rozumiem, Andrew.
-…z Indianami i białymi.
Wszyscy opowiadali swoją historię w jednym tylko celu: żeby im uwierzono. I
wiesz, czego się nauczyłem?
-Że nie da się
powiedzieć, kto kłamie, a kto nie.
-Właśnie!
Ludzka natura jest tak
wielki nieprzenikniony las, które dogłębne poznanie nikomu nie jest dane. Nawet
matka nie zna najgłębszych tajemnic własnego dziecka.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz